Op 21 januari was het weer zover.
Terwijl onze collega’s van Groeizegen op bezoek zijn in
het St. Mariaziekenhuis in Halle, verzamelen de Vormselgroepen in de lokalen
achter de Don Boscokerk.
Er staat weer heel wat moois op het programma.
Voor de groeizegen was 21 januari een warme zaterdag,
ondanks de vriestemperaturen. Ze gingen met hun groep op bezoek in het St.
Mariaziekenhuis in Halle. Na een rondleiding over de afdeling geriatrie en wat
uitleg over welke mensen en activiteiten er zoal zijn, gingen 14 ijverige
handen aan de slag om uit een petfles een kleurrijk vaasje te knutselen. De
tijd vloog om en iets voor vijf was het ‘moment suprême’ aangebroken: het
uitdelen van het avondeten en een praatje slaan met de patiënten. Bij de ene
ging het gesprek al wat vlotter dan bij de andere, maar er was één constante:
dankbare, glinsterende ogen omwille van dit bezoekje en een glimlach wanneer
het leuke geschenkje werd overhandigd. Een bezoekje dat bij beide partijen nog
heel lang zal nazinderen.
Het eerste jaar Vormsel mocht die zaterdag voor het eerst
met hun catechisten aan de slag. Ja, je leest het goed. Deze groep startte
eigenlijk in september al, maar zij hadden nog geen vaste catechisten. Ondergetekende
had de eer en het genoegen met deze fijne meisjes en 1 even fijne jongen enkele
maanden op weg te mogen gaan. En daar heb ik geen minuut spijt van gehad.
Maar nu was het dus tijd om hen los te laten in de
veilige handen van Chris en Conny.
Ze hadden ook meteen bezoek vandaag. Cindy van IJD – de
Pastorale catechesedienst uit Mechelen – kwam immers een Godly Play verhaal vertellen
over de Schepping. Wie deze fijne vertelvorm voor bijbelverhalen niet kent kan
misschien even googlelen. Cindy vertelde over het mooie geschenk dat we van God
kregen. Een geschenk dat zo groot is dat we het soms niet zien. Dan moeten we
even afstand kunnen nemen om er dan weer ten volle te kunnen van genieten. De
kinderen waren het erover eens dat elke dag van de schepping een heel mooi
geschenk is. Ze hadden allemaal wel een voorkeur voor de ene of de andere dag.
‘Zon, maan en sterren doen me denken aan de energie om
overdag iets met mijn papa samen te doen, en de nachten waarin in heerlijk
slapen kan.’, vertelde Laura D. ‘En de zesde dag waarop God de mens schiep is
toch zeker niet onbelangrijk, anders zouden wij er niet zijn.’, vulde Elise
aan. ‘En als de mens er niet zou zijn, dan zouden er vele andere dingen ook
niet zijn.’, ging ze dapper verder.
Na het verhaal was er wat tijd voor henzelf en het
verhaal. Tekenen, met klei aan de slag gaan, of gewoon het bijbelverhaal lezen
in de bijbel…
Het geheel werd afgesloten met het delen van een stukje
appel. Het deed een beetje denken aan samen brood breken en delen.
En God zag dat het goed was.
Het tweede jaar Vormsel, Cascaderos, met Eva en Ilse,
koos als thema onze patroonheilige Don Bosco uit. Johan en Hilde namen hen
eerst mee op weg met tekst en toneel doorheen het leven van deze heilige. En
warempel, het werd even stil in deze groep. Geboeid, met af en toe wat
gemonkel, keken en luisterden ze naar onze gastheer en -vrouw van dienst.
Nadien gingen ze in verschillende werkwinkels aan de slag rond de verschillende
aspecten die door Don Bosco en zijn volgelingen hoog in het vaandel worden
gedragen: hartelijkheid, betrokkenheid, eerlijkheid, optimisme, geloof in
jezelf & God en mensen. In een groepsgesprek gingen ze daarna op zoek naar
de overeenkomsten uit het verhaal van Don Bosco en de beleving ervan in onze
eigen parochiegemeenschap.
Het derde jaar Vormsel, Carpe Diem, met Philippe en
Marijke, stelden hun bijeenkomst een weekje uit. Zij willen immers graag
deelnemen aan de verkoop van stiftjes van de welbekende Damiaanactie. We houden
eraan om met een of meerdere catechesegroepen deze mooie actie te steunen.
Lydia mag elk jaar weer op onze deelname rekenen. Op het moment van dit
schrijven is de opbrengst dus nog niet gekend. Maar je hoort vast en zeker op
een of andere wijze meer van.
Het vierde jaar Vormsel, Creaviva, met Steven en Marleen,
hadden zich voor die bewuste zaterdag als doel gesteld een concrete actie op
touw te zetten voor hun project rond de zorgboerderij. Zij willen in de eerste
plaats graag deze boerderij en z’n mensen wat beter leren kennen. Dat zullen ze
doen door daar op weekend te gaan. Daarover lezen jullie hier later op het jaar
vast en zeker meer over.
Op deze boerderij zijn enkele autisten tewerkgesteld.
Dirk en Anita, de eigenaars, dromen van een aangepaste kruiwagen om het werk
van de gasten wat aangenamer te maken. De jongens en meisjes van Creaviva
willen hiervoor dus graag de nodige centen verzamelen. Wanneer je dit artikel
leest heb je vast en zeker al lang wc-papier gekocht om het goede doel van deze
groep te steunen. Zij kozen er namelijk voor om de Bilpoetsdoekjes-actie weer
op touw te zetten, en dit in navolging van hun voorgangers Tredici Arcobaleni.
Er werd deze namiddag dus heel wat getoverd op de computer met fotomateriaal,
tekst en muziek om de nodige reclame te kunnen maken.
Het vijfde jaar Vormsel, Yantra, met Jan en Mariël,
broedt op enkele ideeën voor hun uitnodiging. Deze groep zit in de laatste
rechte lijn naar het Vormsel toe en daar hebben ze nog heel wat werk aan. De
sfeer zit er goed in en enkele ideeën worden stilaan concreet. Ook zij laten de
komende weken nog heel wat van hen horen. Hou de verschillende info-kanalen van
onze parochie zeker in het oog!
Wanneer al dat jonge catechesegeweld veilig weer naar
huis toe gekeerd was, sloten wij de avond af met een gezellige nieuwjaarsreceptie.
We heffen graag het glas op onze fantastische catechisten en al die jongeren
die ja gezegd hebben tegen dit mooie catechese-avontuur.
Marga
Geen opmerkingen:
Een reactie posten